Φαρμακοθεραπεία της κατάθλιψης

Η κατάθλιψη είναι μια ιδιαίτερα συχνή ψυχοπαθoλογική κατάσταση, με επιπολασμό ζωής που αγγίζει το 20%! Η φαρμακοθεραπεία της Κατάθλιψης είναι μια αρκετά καλά μελετημένη υπόθεση και σήμερα, πια, υπάρχουν αρκετές και καλές επιλογές. 

Ιστορικά τα πρώτα αντικαταθλιτπικά είναι τα Τρικυκλικά Αντικαταθλιπτικά (ΤΚΑ) (Αμιτριπτυλίνη, Κλομιπραμίνη, Ιμιπραμίνη κλπ). Ακολούθησαν οι Αναστολείς της ΜΑΟ (μονομαμινοξιδάση) (ΑΜΑΟ). Η επόμενη γενιά ήταν οι Εκλεκτικοί Αναστολείς Επαναπρόσληψης Σεροτονίνης (ΕΑΕΣ) και οι Εκλεκτικοί Αναστολείς Σεροτονίνης & Νορεπινεφρίνης.

Συχνά χρησιμοποιούμενα αντικαταθλιπτικά:

• Αμιτριπτυλίνη
• Κλομιπραμίνη
• Φλουοξετίνη (Υπάρχουν και αντίγραφα)
• Παροξετίνη (Υπάρχουν και αντίγραφα)
• Σιταλοπράμη (Υπάρχουν και αντίγραφα)
• Φλουβοξαμίνη
• S-σιταλοπράμη
• Σερτραλίνη (Υπάρχουν και αντίγραφα)
• Βενλαφαξίνη (Υπάρχουν και αντίγραφα)
• Ντουλοξετίνη
• Μιρταζαπίνη (Υπάρχουν και αντίγραφα)
• Βουπροπιόνη
• Αγκομελατίνη

Πότε αρχίζουν να δρουν τα αντικαταθλιπτικά;

Η έναρξη δράσης τους τοποθετείται χρονικά 1-2 εβδομάδες μετά την έναρξη χορήγησης τους σε θεραπευτικές δόσεις. Αν παρέλθουν 4-6 εβδομάδες χωρίς αξιόλογη θεραπευτική απάντηση τότε συστήνεται η επικοινωνία με τον θεράποντα γιατρό για τροποποίηση της φαρμακευτικής αγωγής.

Για πόσο χρονικό διάστημα πρέπει κάποιος να λαμβάνει την αντικαταθλιπτική αγωγή; Συστήνεται η χορήγηση της αγωγής γα τουλάχιστον 6 μήνες μετά την βελτίωση της κλινικής εικόνας. Σε κάθε περίπτωση, η χρονική διάρκεια εξατομικεύεται ανάλογα με το ιστορικό του ασθενή.

Τα αντικαταθλιπτικά προκαλούν εθισμό;

Όχι. Παρόλα αυτά, η διακοπή τους πρέπει να γίνεται σταδιακά και με ιατρική επίβλεψη για την αποφυγή της εμφάνισης συμπτωμάτων που οφείλονται σε απότομη διακοπή.

Η χρήση αντικαταθλιπτικών καθιστά μη απαραίτητη την ψυχοθεραπευτική παρέμβαση;

Όχι. Φάρμακα και ψυχοθεραπεία απευθύνονται σε διαφορετικές παραμέτρους της διαταραχής. Τα φάρμακα αντιμετωπίζουν συμπτώματα με βιολογικό υπόβαθρο και η ψυχοθεραπεία στόχο έχει να κάνει το άτομο λιγότερο ευάλωτο σε εξωτερικά ή εσωτερικά ερεθίσματα που μπορεί να κινητοποιήσουν μια υποτροπή της κατάθλιψης.